واريس چگونه به وجود مي آيد؟

[yasi]

[h=1]واريس چگونه به وجود مي آيد؟

[/h]

 

 

كار وريدها(سياهرگ ها) بازگردانيدن خون بدون اكسيژن از اندام هاي بدن به قلب است تا قلب براي تامين اکسيژن مورد نياز خون، آن را به شش ها بفرستد. پس از آن خون اكسيژن دار به قلب بازمي گردد و از آنجا به سرخرگ آئورت پمپ شده و بالاخره در سراسر بدن منتشر مى شود.

 

 

وريد هاى ساق پا كار دشوارترى دارند، چرا كه بايد خون را در مسيري طولانى، در خلاف جهت جاذبه زمين و فشار وزن بدن به جلو برانند. در وريدها دريچه هاى يك طرفه اى قرار دارند كه كار آنها پيشگيرى از بازگشت خون به عقب است. اگر اين دريچه ها كار خود را به خوبى انجام ندهند، خون به عقب بازمي گردد و در وريدها تجمع مي يابد و سبب تورم آنها مى شود.

 

 

وريدهاى متورم و بادكرده به دو شكل ديده مى شوند: وريدهاى واريسى و وريدهاى تارعنكبوتى(كه در پزشكى بدان تلانژيكتازى گفته مى شود). وريدهاى واريسى بزرگ تر بوده و به رنگ آبى تيره يا ارغوانى هستند و اغلب در سطح پوست، به صورت پرپيچ و خم ديده مى شوند. وريدهاى تارعنكبوتى، كوچك ترند و شبيه تارهاى عنكبوت به نظر مى رسند و رنگ آنها آبى يا قرمز است. اين وريد ها به سطح پوست نزديك بوده و درد و تورم ندارند. بزرگ ترين و طولانى ترين وريد سطحى، وريد صافن بزرگ است كه از سمت داخلى مچ پا وارد كشاله ران مى گردد. زمانى كه دريچه ها در مسير اين وريد و يا اتصالات آن با ساير وريدها خراب مى شوند، خون، تجمع يافته و يا در شاخه هاى وريدى به عقب بازمى گردد و واريس را ايجاد مى كند.

 

http://img1.tebyan.net/big/1387/03/84241794143133112632441542071008567126236.jpg

 

 

 

[h=2]دلايل[/h]وريدهاى متورم واريسى و تارعنكبوتى بسيار شايع هستند. بيش از 40 درصد زنان بالاى 50 سال به اين بيمارى دچارند. عوامل اين بيمارى شامل موارد زير است:

 

 

?- توارث: به نظر مى رسد كه تمايل به اين بيمارى به ويژه در سنين جوانى، در ميان برخى خانواده ها بيشتر باشد. برخى زنان با دريچه هاى وريدى با كارايى پايين تر و يا ديواره هاى عروقى ضعيف تر به دنيا مى آيند.

 

 

?- ايستادن به مدت طولانى: يك بررسى در مورد كارگران دانماركى در دسامبر 2005 نشان داد زنانى كه 75 درصد مدت زمان کار خود را به حالت ايستاده و يا در حال راه رفتن گذرانده بودند، تقريباً دو برابر زنانى كه مدت زمان كمترى بر روى پاهايشان ايستاده بودند، نياز به درمان واريس پيدا کردند. پژوهشگران تخمين مى زنند در بزرگسالاني كه سنين فعاليت و اشتغال را مى گذرانند، ايستادن هاى طولانى مدت مسئول بيش از 20 درصد موارد پيدايش واريس است.

 

 

?- سن: خطر واريس با افزايش سن زيادتر مى شود. رگ هاى خونى و عضلات پشت ساق پا كه در موقع راه رفتن با فشار بر وريدها، بازگشت خون را به سمت قلب تسهيل مى كنند، با گذشت زمان ضعيف تر مى شوند. كمتر از ده درصد زنان زير 30 سال و بيش از 75 درصد زنان بالاى 70 سال به واريس مبتلا هستند.

 

 

?- جنسيت: زنان بيش از مردان مستعد واريس هستند و باردارى عامل اصلى آن است. در دوران باردارى، وريدهاى ساق پا پرتر بوده و راحت تر پاره مى شوند، زيرا حجم خون و فشار شكمى در اين دوران افزايش مى يابد و هورمون ها سبب گشاد شدن رگ هاى خونى مى شوند. هرچه حاملگى به پايان خود نزديك مى شود، خطر واريس افزايش مى يابد.

 

 

?- وزن: وزن اضافى به ويژه در اطراف شكم، فشار اضافى را بر وريدهاى ساق پا تحميل مى كند. زنانى كه اضافه وزن دارند، نسبت به زنان لاغر بيشتر در معرض ابتلا به واريس هستند و اين خطر در مورد زنان چاق سه بار بيشتر است.

 

 

در مطالعات انجام شده بر روى مردان، ارتباط چندانى بين بروز واريس و وزن بدن ديده نمى شود.

 

 

[h=2]علائم[/h]وريدهاى تارعنكبوتى بيشتر به لحاظ زيبايى ناراحت كننده هستند، حال آن كه وريدهاى واريسى علاوه بر ظاهر طناب مانند، مشكلات متعدد ديگرى نيز به همراه دارند. در صورتى كه مبتلا به وريد واريسى هستيد، پس از ايستادن يا نشستن طولانى، در ساق پاهايتان احساس درد مبهم، سنگينى، سوزش، فشار و يا ضعف خواهيد كرد. معمولاً بالا نگاه داشتن ساق هاى پا به بهبود اين مشكل كمك مى كند. ممكن است شب ها گرفتگي دردناك عضلات پشت ساق پا را تجربه كنيد. پاها و مچ پاهايتان ورم مى كند و ممكن است پوست اطراف ناحيه واريس دچار خارش و خشكى شده و يا بر روى آن بثوراتى پيدا شود و يا رنگ آن به قهوه اى يا آبى تغيير كند. وريد هاى واريسى بزرگ تر لزوماً علائم شديدترى ندارند. در واقع، بسيارى از مردم مدت ها قبل از بروز تغييرات قابل رويت در وريد هايشان، ساير علائم را تجربه مى كنند.

 

 

اگر وريد هاى واريسى درمان نشوند، علائم بدتر شده و گاه عوارضى چون پارگى، زخم پوستى و ترومبوفلبيت(thrombophlebitis يا التهاب وريدى همراه با لخته شدن خون) پيدا مى شود.

 

 

[h=2]ارزيابى وريدهاى غيرطبيعى[/h]پزشك درباره علائم سئوال كرده و وريدها و پوست اطراف آن ها را معاينه مى كند. براى آزمايش واپس زدن خون، جريان خون را اندكى مسدود مى كند(براى اين كار از يك تورنيكت، بازوبند فشار خون و يا دست استفاده مى كند) و مشاهده مى كند كه پس از رها كردن ناحيه مسدود شده چه اتفاقى مى افتد. براى مشاهده وريدهاى سطحى و دريچه هاى آن ها، پزشك از سونوگرافى داپلر استفاده مى كند، يعنى چيزى شبيه به همان كه در دوران باردارى مورد استفاده قرار مى گيرد، و آن را بر روى سطح ساق پا حركت مى دهد. سونوگرافى داپلر، اطلاعات بيشترى در اختيار قرار مى دهد، چرا كه به پزشك امكان مى دهد سرعت و جهت جريان و قوام خون را ارزيابى كند. اين روش مى تواند مكانى را كه از آن جا خون شروع به پس زدن مى كند، شناسايى نموده و تاييد كند كه جريان خون وريد عمقى به مقدار كافى است.

[h=2]راهكارهايى براى مراقبت از خود[/h]وريدهاى واريسى ساق پا نياز به هيچ گونه درمانى ندارند، مگر اينكه علائم بروز كنند. در بسيارى موارد، روش هاى مراقبت از خود براى كاهش فشار وريدهاى ساق پا، تقويت جريان خون و پرهيز از استفاده از روش هاى موثرتر و يا به تاخير انداختن آن ها كفايت مى كند. اين روش ها به قرار زير هستند:

 

 

1) پاهايتان را بالا نگاه داريد. روزى چند بار با نگه داشتن پاها در بالاى سطح قلب به مدت 15 دقيقه، به آن ها استراحت دهيد. بدين ترتيب وريد هاى شما ناچار نخواهند بود كه در خلاف جهت جاذبه كار كنند.

 

 

2) فعاليت ساق پا را تغيير دهيد. اگر براى مدت طولانى مى نشينيد يا مى ايستيد، چندين بار براى مدتى كوتاه به قدم زدن سريع بپردازيد. عضلات پشت ساق پايتان را با فعاليت هاى فيزيكى از قبيل قدم زدن هاى سريع و تمرين هاى استقامتى تقويت كنيد.

 

 

3) از مسكن استفاده كنيد. استامينوفن، آسپيرين يا ايبوپروفن مى توانند دردهاى خفيف وريدهاى واريسى را كه گه گاه بروز مى كنند، تسكين بخشند.

 

 

http://img1.tebyan.net/big/1387/03/17321914321632261361021721721142231602275831.jpg

 

 

4) جوراب هاى ساق بلند كشى بپوشيد. اين جوراب ها با تحت فشار قرار دادن وريدهاى ساق پا از بازگشت خون به عقب جلوگيرى مى كنند. اگر علائم خفيف باشند، جوراب هاى ساق بلند معمولى كفايت مى كنند. اگر علائم شديدتر باشند، پزشك شما جوراب هاى ساق بلند فشاردهنده اى را تجويز خواهد كرد كه از مچ پا تا ران ها خاصيت کشساني(سفتي) آنها كاهش مى يابد(مانند تصوير بالا). اين جوراب ها بايد صبح ها قبل از برخاستن از رختخواب پوشيده شوند.

 

 

5) از پوشيدن هرگونه لباس و پوشش تنگ در ناحيه كمر يا ساق پا خوددارى كنيد.

 

 

روزنامه شرق

[yasi]

[h=1]روش هاي درمان واريس

[/h]

ممكن است بخواهيد وريدهاى واريسى را فقط به دليل شكل ظاهرى آنها برداريد و يا كم رنگ كنيد، اما درمان اصلي و جدي تر، تنها زمانى به لحاظ پزشكى لازم است كه مراقبت فردى نتواند علائم را آن قدر كاهش دهد كه انجام فعاليت هاى معمول را امكان پذير سازد و يا اين كه وريدهاى واريسى پاره شده اند و يا زخم هايى را ايجاد كرده اند كه درمان آنها دشوار است.

 

 

پزشكانى كه بيشترين اطلاعات را درباره واريس دارند، شامل متخصصين پوست، برخى راديولوژيست ها، جراحان پلاستيك و يا جراحان عروق هستند.

 

 

 

http://img1.tebyan.net/big/1387/03/3015319452222221731512049315012220888215.jpg

[h=2]* درمان تزريقى(اسكلروتراپى): [/h]اين رايج ترين روش درمانى براى وريدهاى تار عنكبوتى است. در يك معاينه سرپايى، پزشك مقادير اندكى از يك ماده شيميايى محرك را به درون وريدها تزريق مى كند كه سبب تورم ديواره هاي وريد و چسبيدن آنها به يكديگر مى شود و بدين ترتيب وريد براى هميشه بسته مى شود(تصوير بالا).

در هر جلسه چندين تزريق انجام مى شود تا اين كه همه وريدها درمان شوند. پس از هر جلسه بايد از جوراب هاى ساق بلند فشار دهنده براى يك يا دو هفته استفاده كرد تا وريدها بسته شده و دردناكى و كوفتگى به حداقل برسد.

عوارض احتمالى شامل واكنش حساسيتى به ماده شيميايى، سوزش در محل تزريق، ورم و جراحت پوستى است. با قطع جريان خون وريدى، بافت ترميمى ايجاد شده و وريد به تدريج ناپديد مى شود. ممكن است در ناحيه درمان شده خطوط قهوه اى ايجاد شوند كه معمولاً به تدريج ناپديد مى شوند.

اسكلروتراپى عموماً فقط براى وريدهاى تارعنكبوتى يا وريدهاى واريسى بسيار كوچك به كار مى رود. در اين شيوه درمانى بيمار مى تواند انتظار بهبود 50 تا90 درصدى در وريدهاى تارعنكبوتى داشته باشد، اما ممكن است وريدهاى جديد در همان محل ايجاد شوند.

[h=2]* ليزر براى وريدهاى تارعنكبوتى: [/h]وريدهاى تارعنكبوتى با عبور دادن ليزر از سطح پوست نيز، قابل درمان هستند. اشعه ليزر وريدها را منقبض و چروكيده كرده و استفاده از يخ و يك بى حس كننده موضعى به حفاظت از پوست و كاهش درد كمك مى كند.

درمان با ليزر معمولاً در دو يا سه جلسه به صورت سرپايى انجام شده و تنها براى وريدهاى بسيار ظريف مناسب است. ممكن است قرمزى يا تورم زودگذري پس از كاربرد اين روش ايجاد شود. درمان با ليزر همانند اسكلروتراپى از بروز وريدهاى تارعنكبوتى جديد در نزديكى محل درمان جلوگيرى نمى كند.

http://img1.tebyan.net/big/1387/03/24017549701891402391191671581011061592218.jpg

[h=2]* ليزر براى وريدهاى واريسى: [/h]انرژى ليزر را مى توان با روشى به نام ليزر درمانى درون وريدى (EVLT) در داخل وريد به كار برد. پزشك با هدايت سوند، وريد را سوراخ كرده و يك سيم راهنما را به درون نقطه اى كه خون از آنجا شروع به پس زدن مى كند، مى فرستد. سپس يك فيبر ليزرى به درون آن فرستاده مى شود و اشعه ليزر تابانيده مى شود تا وريد را از درون گرم كند. التهاب حاصله سبب به هم چسبيدن ديواره هاى وريد مي گردد و در نهايت بافت ترميمى ايجاد مى شود(تصوير بالا).

درمان 40 سانتيمتر وريد واريسي، زير بى حسى موضعى و در مطب پزشك سه دقيقه به طول مى انجامد. شما مى توانيد به سرعت به فعاليت عادى بازگرديد، اگرچه ناچار هستيد براى چندين روز جوراب هاى ساق بلند فشارنده بپوشيد. علائم ممكن است به دليل كاهش فشار بر روى وريدها طى يك يا دو هفته بهبود پيدا كنند اما تغييرات ظاهرى نياز به زمان بيشترى دارند. دو يا سه ماه بعد پزشك ساق پاهايتان را دوباره بررسى مى كند تا ببيند كه آيا وريدها ناپديد شده اند يا نه.

با قطع جريان غيرطبيعى خون، وريدهاى واريسى باقيمانده در صورتى كه كوچك باشند با اسكلروتراپى و اگر بزرگ باشند با فلبكتومى (خارج كردن وريد با جراحى) قابل درمان هستند.

[h=2]* راديو فركانس حرارتى داخل وريدى (VNUS) :[/h]اين روش به پزشك امكان مى دهد كه به جاى ليزر با امواج راديويى، داخل وريدهاى واريسى را گرم كند. اين روش نيز همانند EVLT در مطب پزشك و زير بى حسى موضعى انجام مى شود، اما به زمان بيشترى در حدود 20 دقيقه نياز دارد. پس از آن بيمار ممكن است تورم و درد را تجربه كند و شانس عود 10 درصد است.

[h=2]* جراحى :[/h]در سال 1980 تنها درمانِِِ وريدهاى واريسى كه با مشكلات جدى همراه بود، جراحى براى خارج كردن وريد صافن بزرگ بود. اين روش در زير بيهوشى عمومى انجام مى شود.

برش هايى در وريدهاى واريسى پشت ساق پا و ران داده مي شود و انتهاى آنها را مي بندند. بيمار مى بايست براى چند هفته اى از بانداژها يا جوراب هاى ساق بلند فشارنده استفاده كند. با رواج درمان هاي آسان تر(که در بالا ذکر شد)، در بيشتر موارد، ديگر جراحى وريدهاى واريسى، درمان استاندارد به شمار نمى آيند.

اگر پزشك شما جراحى را توصيه مى كند، با پزشكى كه در درمان وريدهاى واريسى تجربه داشته و با انواع انتخاب ها آشنا است، مشورت كنيد.

[h=2]فلبكتومى (phlebectomy) :[/h]فلبكتومي روشي جديدتر با زمان بهبودي كوتاهتر است.

فلبكتومي سرپايى يك روش درماني ساده است كه در زير بى حسى موضعى انجام مى شود. برش هاى كوچكى در طول وريد واريسي داده مى شود و وريد، قطعه قطعه از بدن خارج مى شود.

 

Harvard Womenصs Health Watch, Feb. 2005

 

 

روزنامه شرق