yasi ارسال شده در دی 8، 2014 اشتراک گذاری ارسال شده در دی 8، 2014 [h=1] [/h]http://img1.tebyan.net/big/1388/02/161236177488977286918915525412750235128.jpg شاید یكی از كابوس های كودكان در سنین پایین، عدم كنترل دفع ادرار در خواب شبانه باشد، كابوسی كه باعث خجالت كودك هنگام خارج شدن از رختخوابش می شود. شب ادراری مشكلی است كه برخی از والدین، كودكان را به خاطر آن تنبیه می كنند، غافل از این كه، این امر كاملا بدون اختیار كودك رخ می دهد. اما واقعا این مساله به چه علت رخ می دهد و چگونه می توان آن را كنترل كرد؟ شبادراری یا ناتوانی در كنترل ادرار، دفع غیر ارادی ادرار در هنگام خواب است كه در میان كودكان كم سن شایع است. بیش از 15 تا 20 درصد از كودكان 5 تا 6 ساله و حدود یك درصد از نوجوانان، شبادراری را تجربه می كنند. شایع ترین سن بروز شبادراری، حدود 3 سالگی است. این مشكل معمولا بین سنین 6 تا 8 سالگی و همزمان با بزرگ شدن مثانه و بهبود قدرت كنترلی مثانه از بین می رود. معمولا شبادراری پدیدهای ارثی بوده و در پسران بیش از دختران رواج دارد كه به طور معمول پس از بلوغ متوقف می شود. [h=2]معمولا دو نوع شبادراری وجود دارد:[/h]1- شبادراری اولیه : معمولا به دلیل عدم رشد كامل سیستم عصبی رخ می دهد. حدود 20 درصد از كودكان 5 ساله حداقل یك بار در ماه دچار این مساله می شوند كه در پسران، 5 درصد و در دختران 1 درصد است. 2- شبادراری ثانویه : معمولا 6 ماه پس از فراگیری دفع ادرار بروز می كند. تنها 2 تا 3 درصد از كودكانی كه دچار چنین شبادراری می شوند، دلیل پزشكی برای این مساله دارند. شایع ترین سن بروز شبادراری، حدود 3 سالگی است. این مشكل معمولا بین سنین 6 تا 8 سالگی و همزمان با بزرگ شدن مثانه و بهبود قدرت كنترلی مثانه از بین می رود. كودكانی هم كه در روز دچار بی اختیاری ادرار می شوند، به احتمال زیاد به نوعی اختلال عضوی مبتلا هستند. بی اختیاری ادرار در روز، در دختران شایع تر از پسران است. [h=2]علت شبادراری چیست؟[/h]شبادراری یك مشكل رفتاری نیست و به احتمال زیاد به چگونگی خوابیدن كودك هم بستگی ندارد. بسیاری از والدین بر این باورند كه كودكشان خواب عمیقی دارد و همین مسئله باعث شبادراری در او می شود. این در حالی است كه تحقیقات، هیچ تفاوتی در الگوی خواب كودكانی كه دچار شبادراری می شوند و كودكان طبیعی پیدا نكرده است. طبق شواهدی كه به دست آمده، شبادراری به علت تاخیر رشد در فرآیند طبیعی دریافت پیام های كنترل ادرار شبانه ایجاد می شود. این فرآیند طبیعی شامل ترشح هورمونی است كه كلیه را وادار می كند در طول شب، ادرار كمتری تولید كند. http://img1.tebyan.net/big/1388/02/13265179248244241187242244133137246941266214.jpg اضطراب کودک نیز می تواند باعث شب ادراری شود. این اضطراب ممكن است ناشی از عصبانیت والدین، نقل مكان به خانهای جدید، جدایی والدین، از دست دادن یكی از اعضای خانواده، موقعیتهای اجتماعی نا آشنا، بروز اتفاقات دشوار خانوادگی برای كودك مانند تولد نوزاد جدید است. البته به یاد داشته باشید كه خود شبادراری هم پدیدهای اضطرابآور است و انقباضات مثانه و دفع ادرار در طول روز ممكن است باعث شرمساری كودك و ایجاد اضطرابی گردد كه منجر به شبادراری می شود. یكی از دلایل شبادراری، عوامل ژنتیكی است. محققان سوئدی در سال 1995 اعلام كردند كه منطقهای را در كروموزوم 13 انسان پیدا كردهاند كه تا حدی مسوول بروز شبادراری است، به طوری كه اگر هر دوی والدین دچار شبادراری باشند، احتمال این كه كودك شان به این مشكل مبتلا شود، زیاد و حدود 80 درصد است. موارد بسیار اندكی از بی اختیاری در دفع ادرار ممكن است به دلیل وجود مشكلات جسمی و ساختاری در سیستم ادراری كودكان باشد، مثلا در صورتی كه مثانه یا مجاری ادراری مسدود شده باشد، ممكن است باعث پُر شدن بیش از حد مثانه و خروج ادرار شود. از دلایل بروز شبادراری ثانویه می توان به عفونت های مجاری ادراری، اختلالات متابولیكی مانند انواع مختلف دیابت، فشارهای خارجی وارد بر مثانه مانند یبوست ناشی از حجم بالای مدفوع و نیز اختلالات عصبی نخاع اشاره كرد. جام جم لینک به دیدگاه به اشتراک گذاری در سایت های دیگر More sharing options...
yasi ارسال شده در دی 12، 2014 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در دی 12، 2014 [h=1]جلوگیری از شب ادراری کودک [/h]http://img1.tebyan.net/big/1388/02/19238207256517512222215111021612154196113253.jpg 1 - از كودكتان بخواهید پیش از خواب، دستشویی برود و در طول شب نیز برای تخلیه ادرار، او را بیدار كنید. این یكی از مهم ترین راههای جلوگیری از شب ادراری است. 2 - در طول روز مراقب كودك باشید كه ادرار خود را برای ساعات طولانی نگه ندارد و در ساعت مشخصی به دستشویی برود. 3 - او را ترغیب به خوردن مایعات در طول روز كنید. چون هر چه مایعات بیشتری وارد مثانه شود، حجم مثانه بیشتر می شود. 4 - از مصرف زیاد مایعات در شب توسط کودک جلوگیری کنید. مراقب باشید كه کودک تقریبا 2 ساعت پیش از خواب از مایعات زیاد استفاده نكند. 5 - از دادن نوشیدنی های حاوی كافئین مانند چای، قهوه و نوشابه پیش از خواب به كودك تان خودداری كنید. 6 - تشك كودك را با پوششی پلاستیكی بپوشانید تا مانع از خیس شدن آن شود. 7 - از تشكهای هشداردهنده استفاده كنید. این تشك ها با اولین قطره ادرار، زنگ زده و كودك را با خبر می كند. 8 - هرگز كودك تان را به خاطر این كار، سرزنش و تنبیه نكنید. بلكه او را به خاطر شب هایی كه رختخواب خود را خیس نمی كند، تشویق كنید. 9 - دسترسی كودك به دستشویی را آسان كنید و در صورت مسافت زیاد اتاق كودك تا دستشویی، از توالت های قابل حمل در اتاق او استفاده كنید. در بعضی از موارد برخی داروهای تجویزی می تواند مفید باشد. این گونه داروها میزان ادرار شبانه را كم كرده و نتایج درمانی سریعی دارند، ولی باید تحت نظر پزشك مصرف شود. در مواردی هم استفاده از تشك های هشداردهنده به همراه دارودرمانی، بسیار مفید واقع می شود. در كودكانی هم كه دچار بی اختیاری ادرار ثانویه هستند، پزشك ابتدا علت بیماری را تشخیص می دهد و سپس اقدام به تجویز دارو می كند. برخی از داروها هم وجود دارند كه هم روی مغز و هم روی مجاری ادراری و مثانه تاثیر می گذارند. با مصرف كوتاه مدت این داروها، موفقیت تا حدود 70 درصد است، ولی در بیشتر موارد با قطع دارو، بیماری مجددا عود می كند. برخی از داروها هم هستند كه فعالیت و اسپاسم های عضلانی مثانه را كنترل می كنند و به این وسیله مانع از شبادراری می شوند. [h=2]تمرین دادن کودک:[/h]اما با وجود تمام راههایی كه اشاره شد، مناسب ترین روش، تحت كنترل درآوردن سیستم ادراری از طریق تمرین كردن است. http://img1.tebyan.net/big/1388/02/185324196661302032294176154181832342373.jpg * به كودك خود بیاموزید زمانی كه در طول روز احساس دفع ادرار می كند، به جای رفتن به دستشویی، به رختخواب رفته و خود را به خواب بزند و برای خود زمانی را تداعی كند كه در طول شب مثانه پُر شده و سعی دارد او را بیدار كند. * در روش دیگر به كودك تان كمك كنید تا بیاموزد شبها خود را از خواب بیدار كند و او را ترغیب كنید كه این تمرین را چندین بار در رختخواب انجام دهد. با چشمان بسته در رختخواب دراز بكشد و تصور كند نیمه های شب می باشد و مثانهاش پُر است و تحت فشار قرار دارد و سعی دارد او را بیدار كند. سپس از جا بلند شده و برای تخلیه مثانه به دستشویی برود. باید به كودك تان یاد دهید كه در نیمه های شب هم، همین کار را انجام دهد. * اما چنان چه این روش ها كارآمد نبود، می توانید خودتان اقدام به بیداری كودك تان در شب كنید. سعی كنید با علامتی این كار را انجام دهید مانند روشن كردن چراغ، صدا زدن اسمش، تكان دادن او یا زنگ زدن ساعت. * چنان چه كودك تان دیر بیدار می شود، این كار را 20 دقیقه ادامه دهید. اگر پس از تكرار این روش در 7 شب متوالی، كودك تان در پاسخ به آن علامت سریع بیدار شد، نشان می دهد یا بهبود یافته است، یا آمادگی هشدار مثانه برای بیدار شدن را پیدا كرده است. مطمئن باشید ادامه انجام این كارها، سرانجام به بهبودی كودك تان منجر می شود. پس امیدتان را از دست ندهید و پا به پای كودك تان او را همراهی كنید. فقط كمی صبر داشته باشید. جام جم لینک به دیدگاه به اشتراک گذاری در سایت های دیگر More sharing options...
ارسال های توصیه شده
بایگانی شده
این موضوع بایگانی و قفل شده و دیگر امکان ارسال پاسخ نیست.