::: شهرستان بویین میاندشت :::

[بنفشه صبح]

http://tbsblogfa.persiangig.com/image/boeen/4.jpg

 

بویین میاندشت شهری است از توابع بخش مرکزی شهرستان بویین و میاندشت در استان اصفهان است.این شهرستان درمرداد ماه سال 1392 به پاس خدمات دولت خدمتگذار ازبخش به شهرستان ارتقاء پیدا کرد

 

 

 

تاریخچه

 

 

هسته ی اولیه شهر از دو مکان جغرافیای بویین و میاندشت تشکیل شده است. که بنیادگذاران هردو، از گرجی*تباران زمان شاه عباس اول هستند که به قولی اسیر شده و به ایران تبعید شدند، و عده ای از جنگ آوران آن ها جهت حفظ منطقه ی فریدن بزرگ (شهرهای داران، بویین میاندشت، فریدونشهر، چادگان را فریدن بزرگ مینامند ) و همچنین پایتخت (اصفهان) از حملات اقوام لر وکرد به فریدن رهسپار شدند

این دو مکان (بویین و میاندشت) در گذشته ای نه چندان دور با فاصله، و در دو سوی رودخانه قرار داشتند. احداث شاهراه اصفهان– لرستان (در سال های قبل از ۱۳۵۰) و عبور آن از این دو روستا، رشد و توسعه ی این دو را فراهم نمود. ایجاد تاسیسات خدماتی، بازرگانی، ساختمان ها و اماکن، فاصله ی این دو مرکز را از میان برداشته و به هم پیوستن این دو مکان، هسته ی اولیه ی شهر بویین و میاندشت را ایجاد نمود. در سال ۱۳۷۷ یک محله دیگر به نام «ششجوان» به آن افزوده شد که همان روستای ششجوان سابق می باشد که در غرب بویین و میاندشت قرار داشت

ورود گرجی*ها به ایران

 

 

پس از فتح افغانستان به دست «گرگین خان» - سردار گرجی تبار سپاه صفوی - در زمان «شاه عباس اول» در «گرجستان»شورشی رخ داد. بنابرین شاه عباس یکی از سرداران گرجی تبار سپاه خود به نام «قرچاغای خان» را به همراه گرگین خان به گرجستان فرستاد تا شورشیان را متوقف کنند. سپس این دو سردار گرجی همراه با نیروهای خود در نزدیکی شهر «تفلیس»امروزی اردو زدند تا در اسرع وقت به ماموریت خود عمل کنند. تا اینکه نامه ای به دست گرگین خان رسید که از طرف شاه عباس خطاب به قرچاغای خان نوشته شده بود: «تمام شورشیان رابه قتل رسانده و خانواده هایشان را تبعید کنید.» گرگین خان که تحمل به قتل رسیدن و تبعید هموطنان خود را نداشت، شبانه و به طور محرمانه با سران گرجی میزگردی تشکیل داد و راجع به دستور شاه عباس با آنان مشورت نمود. آنان تصمیم گرفتند که سپاهیان شاه عباس را نابود کنند. و در نهایت در صحرایی به نام «مارتقوپی» بر سربازان سپاه صفوی چیره شدند.

گرگین خان به دلیل زندگی در کنار سران سلسلهٔ صفوی، مورد بدبینی خوانین گرجی قرار گرفته بود. از این رو همراه با خانواده اش به «امپراتوری عثمانی» پناهنده شد که سرانجام این کار چیزی به جز مرگ به دست سران عثمانی نبود.

با پناهنده شدن گرگین خان به عثمانی و مرگ او، بین اقوام گرجی اختلاف ایجاد شد و این بار در مقابل لشکر ۲۰۰٬۰۰۰ نفری و تازه نفس سپاه صفوی شکست خوردند در نتیجه شاه عباس آنان را به داخل ایران تبعید کرد و مخصوصاً دستور داد که هر یک از این اقوام را به ولایتی که در آن آب و هوا و شرایط زندگی با وطن اصلی ایشان شبیه باشد انتقال دهند به همین خاطر در ابتدای ورود گرجی ها به ایران، آنها را در «مازندران» که گمان می رفت از لحاظ آب و هوایی همانند گرجستان است، سکونت دادند ولی با نامساعد بودن آب و هوا اکثر آنان به شهرستان های داخلی ایران روانه شدنداز تعداد ۳۰۰ هزار نفر مهاجر گرجی به نقاط مختلف ایران، نیمی از آنها به «اصفهان» و «شیراز» وارد شدند.

 

گرجی*ها در استان اصفهان

 

گرجیانی که به اصفهان مهاجرت کردند، ابتدا در زمان شاه عباس در «عباس آباد» اصفهان و پس از مدتی با تأسیس «نجف آباد»توسط «شیخ بهایی» در نجف آباد زندگی کردند که به دستور شاه عباس عده ای از آنان که دارای خصال ستیزه جویی و جنگاوری بودند، جهت حفظ منطقه فریدن و همچنین پایتخت (اصفهان) از حملات و غارتگری های اقوام لر و کرد همچنین به دلیل آب و هوای مساعد و مزارع و شکارگاه های مناسب به فریدن مهاجرت کردند (در کل این بهترین روش نابودی گرجی ها از نظر شاه عباس بوده تا هم انتقام نابودی سپاهش را در مارتقوپی از جنگاوران گرجی بگیرد، و هم آنان را سدی در مقابل یورشهای اقوام لر قرار دهد، و نیز بهترین روش از بین بردن فرهنگ آنان، که آنان را در مجاورت اقوام ارمنی، لر، ترک، عرب و همچنین اقوام مختلف فارسی زبانقرار بدهد. که علت تقلیل فرهنگ، زبان و نژاد گرجی در منطقه نیز همین است.

 

گرجی ها دربویین میاندشت

 

تمام گرجیانی که به فریدن رسیدند، ابتدا دربویین میاندشت که شهر بویین میاندشت ودر افوس که شهر افوس را بنیاد گذاردند و سپس عده ای از آن ها شهرهای فریدون شهر (سوپلی ) را بنیان نهادند.

و همچنین عده ای دیگر از شهر افوس جهت حفظ دین مسیحیت در «داشکسن» -که یک روستای ارمنی نشین متعصب به دین مسیحیت بود- سکنی گزیدند، و نیز عده ای به دلایل نامعلوم آبادی زرنه که تنها روستای ارمنی نشین کشور ایران به حساب می آید را بنا کردند.

پس از حملهٔ کریم خان زند به گرجی های فریدون هر، ساکنان آن به روستاهای «سیبک»، «چقیورت» و «نهضت آباد» مهاجرت کردند و

جمعیت گرجی های بویین میاندشت حدود ۱۰۰٬۰۰۰ نفر تخمین زده می شود.

 

وجه تسمیه

 

بوئین را صاحب نظران به معنای «انبار» دانسته اند. مولف سیمای شهر اراک به نقل از استاد دهگان گوید: نام اولیه شهر آستانه، بویین کرج بوده که به آن بویین کره نیز می گفتند، بویین به معنای انبار و کره به معنای محصول می باشد.

میاندشت که به سبب واقع شدن در میان دشت نسبتاً وسیعی به این نام موسوم گشته است در میان گرجی ها به نام «تورلی» موسوم است که یک کلمه ی گرجی و به معنای ماه می باشد.

در مورد وجه تسمیه محله ششجوان، موارد نامعتبر و بسیار زیادی وجود دارد ولی چیزی که قابل اطمینان است، این است که نام آن هیچ ارتباطی با عدد ۶ و کلمه ی جوان ندارد.

 

جغرافیا

 

 

به لحاظ جغرافیایی، منطقه بوئین میاندشت در غرب استان اصفهان و در فاصله 185 کیلو متری مرکز استان، و در کنار سلسله جبال زاگرس مرکزی واقع شده است. منطقه مساحتی حدود 1020 کیلو متر مربع وبا ارتفاع 2435متر از سطح دریا دومین منطقه مرتفع کشور محسوب می شود .البته با قرار گرفتن مدارس شهر منطقه در ارتفاع بیش از 2500 متری و وجود یک روستا (روستای احمد آباد ) در ارتفاع 2725متری از سطح دریا می توان این منطقه را از مرتفع ترین نقاط کشور نام برد. این شهرستان با طول شرقی 3/6/50 و عرض شمالی 2/7/33، از شمال به شهرستان*های خوانسار و گلپایگان - از جنوب به شهرستان های فریدون شهر- از شرق به شهرستان فریدن (داران) - از غرب به استان لرستان محدود می شود.

 

از جمله علل وجودی این مکان جغرافیایی می توان بهره برداری از آب رودخانه و چشمه های متعدد اطراف و نیز زمین های حاصلخیز اطراف رودخانه را نام برد. وجود ۱۲ رشته قنات و ۱۵ دهانه چشمه نقش منابع آب را در ایجاد و توسعه ی این مکان به خوبی روشن می سازد. از سویی دیگر این مکان از دیرباز مرکزیتی بوده است برای داد و ستد کالا و نیز ارتباط بین روستا ها و نیز تامین مایحتاج اولیه ی عشایر چهارلنگ در ییلاق را تا حدودی عهده دار بوده است.

 

جمعیت

 

شهرستان بوئین میاندشت با حدود 27 هزار نفر جمعیت دارای 2 بخش و 5 دهستان و 42 روستاست

 

مردم

 

به طور کلی ۵ قوم در شهرستان بوئین میاندشت زندگی می کنند و به همین علت المانی متشکل از ۵ پایه در میدان ورودی شمالی شهر قرار دارد که نمادی از ۵ قوم: گرجی، ارمنی، ترک، لر و عرب می باشد. اما در مورد شهر بویین و میاندشت باید گفت که سابقاً اکثریت قریب به اتفاق مردم دو آبادی بویین و میاندشت را گرجی ها تشکیل می دادند که زمانی حدود دو برابر جمعیت محله ی بویین (که بیش از ۹۹٪ آن ها گرجی بودند) مهاجرانی از شهر خوانسار به آن وارد شدند. و به طور کلی هستند خانوارهایی که از اطراف در این شهر سکونت دارند و می توان گفت که آن المان برای شهر بویین میاندشت به تنهایی نیز صدق می کند

از نظر زبان های گفتاری، همه ی ساکنین فارسی را در حد تسلط بلدند و هرکس بیشتر به زبان مادری خود صحبت می کند. یعنی همه فقط به فارسی صحبت می کنند به جز عده ی کمی از مردم محله ی بویین و اکثر مردم محله ی میاندشت که علاوه بر زبانگرجی به فارسی نیز صحبت می کنند.

تمامی مردم این شهر مسلمان و از مذهب شیعه هستند و به همه دوازده امام اعتقاد دارند.

 

http://bm.isfpnu.ac.ir/Portals/21/%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1%20%D8%A7%D9%81%D9%88%D8%B3%20%282%29.bmp

 

http://javaherimehdi.loxblog.ir/upload/javaherimehdi/image/021.jpg

 

http://afous.photoblog.ir/photos/resized-AF781701.jpg