::: با بچه های بی ادب در مهمانی ها چه کنیم؟ :::

[بنفشه صبح]

http://cdn1.khoshbaian.com/wp-content/uploads/2013/04/%D8%A8%D8%A7-%D8%A8%DA%86%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%DB%8C-%D8%A7%D8%AF%D8%A8-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%87%D9%85%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%87%D8%A7-%DA%86%D9%87-%DA%A9%D9%86%DB%8C%D9%85%D8%9F.jpg

 

او کوچک ترین عضو جمعی است که باقی اعضایش، وارد چهارمین دهه زندگی شان شده اند. فرزند آرام شما که هنوز سنش دو رقمی هم نشده، به محض ورود به چنین جمعی، آدمی دیگر می شود. تمام رفتارهایی که همیشه در مقابلش منع می کردید را از خود بروز می دهد و دوست دارد به تک تک مهمان ها و تمامی وسایل صاحب خانه، صدمه بزند. اما چرا فرزند همیشه مودب و آرام شما، در مهمانی به یک غول کوچولو تبدیل می شود و هرکار می کنید، نمی توانید مانعش شوید؟ علم روانشناسی می گوید، گاهی بچه ها، نیاز به جلب توجه دارند اما این نیاز را، همیشه با تقاضای مستقیم توجه از والدین طلب نمی کنند. نشان دادن رفتار های مخربی که واکنش دیگران را در پی دارد هم یکی از راه هایی است که بچه ها از طریق آن، نیاز به مورد توجه قرار گرفتن را بیان می کنند.

خودتان مقصرید

اگر والدین در خانه رفتار های سختگیرانه ای داشته باشند و به کودک شان اجازه حرکت و کودکی کردن ندهند، احتمالا فرزندشان در حضور دیگران به راه های مخربی برای جلب توجه متوسل می شود. جیغ زدن، تخریب کردن، رفتارهایی که حتی برای خود والدین هم عجیب هستند، همه از کودکانی سر می زنند که به خاطر سخت گیری های والدین شان، در خانه محدود هستند و در حضور دیگران، می خواهند همه محدودیت ها را از بین ببرند و رفتار والدین شان را تلافی کنند. معمولا والدین خیلی جدی، توجهی به نیاز فرزند شان به جلب توجه نشان نمی دهند و با محروم کردن آنها از توجه، باعث ایجاد واکنش هایی از طرف فرزند شان می شوند. بچه ها هم با دیدن بی توجهی دیگران نسبت به این نیاز، چنین رفتارهایی را بروز می دهند و عمدا کاری می کنند که همه نگاه ها به سمت آنها خیره شود.

مشخص کردن جایزه قبل از انجام یک کار، یعنی باج دادن و باج دادن گره ای از مشکلات رفتاری کودکان باز نمی کند. اما اگر والدین بعد از آنکه فرزندشان رفتار درست را نشان داد، بدون وعده قبلی به او پاداش بدهند، می توانند رفتارهای خوب را در او تقویت کنند. مطمئن باشید که او بعد از دریافت پاداش پیش بینی نشده به خاطر رفتار های خوبش، دیگر انگیزه ای برای نشان دادن رفتار های مخرب پیدا نخواهد کرد.

کار از کجا خراب شده؟

با این مشکل بچه ها هم مثل هر مشکل دیگری باید برخورد کرد. «پیدا کردن ریشه مشکل» اولین کاری است که والدین باید انجام دهند. اول باید مشخص شود که چرا کودک این کار را انجام می دهد. والدین باید از خود بپرسند چرا بچه این کارها را می کند؟ آیا او را به زور آورده اند و فرزندشان با حضور در این جمع مضطرب می شود؟ آیا رابطه خوبی با اهالی آن مهمانی ندارند؟ آیا قبل از مهمانی، با او دعوا و کج خلقی شده است؟ در این صورت احتمالا او با نشان دادن این واکنش های عصبی، به دنبال تلافی است.

[بنفشه صبح]

http://mihanstar.com/wp-content/uploads/2013/03/Mihanstar.com-farzand-harf-sheno.jpg

 

چندساعت آزادی

شاید در روزهایی که کودک با والدینش تنهاست، به دلیل اینکه می داند هر کسی مشغول کارخودش است، با خود بازی می کند و رفتار مخربی را نشان نمی دهد. اما زمانی که مهمانمی آید یا او با خانواده اش به جمعی غریبه وارد می شود، در حضور دیگران مقررات رارعایت نمی کند، چرا که می داند والدین هم در حضور دیگران با او برخورد همیشگی رانمی کنند. او این شرایط را به عنوان فرصتی برای استقلال و نشان دادن اینکه من هممی توانم کاری بکنم، تلقی می کند. فضای مهمانی، برای او فضای لجبازی است. معمولااین بچه ها یاد گرفته اند که پدر و مادر در حضور دیگران واکنش*های همیشگی را نشان نمی دهند. چنین کودکی تنها به دنبال جلب نگاه والدین است. برای او مهم نیست که ایننگاه همراه با خشم باشد یا مهربانی. او حتی به جلب توجه منفی هم راضی است و از این که آدم ها، حتی برای نصیحت یا دعوا کردن سراغش می آیند و با او حرف می زنند، لذت می برد.

خانواده ها باید برای رشد و پرورش فرزندان شان به دو متخصص مراجعه کنند. یکی پزشک کودک و دیگری روانشناس کودک. خوشبختانه امروزه همه بچه ها، پزشک کودک خود را دارندو اگر والدین با انتخاب یک مشاور، از فرزند شان مراقبت کنند، با مشاوره و دریافت توصیه های ساده، دیگر نگران تقویت رفتارهای اشتباه در فرزند شان نخواهند بود

هم جدی، هم مهربان

بعد از ریشه یابی مشکل و برطرف کردن دلیل اصلی، والدین باید برای اصلاح این عادتکه در کودک ریشه دوانده، تلاش کنند. آنها باید دایره ای از رفتار قاطعانه و مهربانرا در نظر بگیرند و بر اساس آن عمل کنند. در این شرایط نه باید به کودک باج داد ونه باید با سخت گیری بیش از حد، این تصور را در او ایجاد کرد که دیگر کسی دوستش ندارد. یادتان نرود که تحقیر کودک به خاطر اشتباهاتش، عزت نفس او را پایین می آوردو به شکلی اغراق شده، این احساس را در او ایجاد می کند که دیگر جایی در دل دیگرانندارد. اگر بچه ها گمان کنند به عنوان «بچه بد» دیده می شوند، انگیزه شان را برای«بچه خوب» بودن از دست می دهند.

دوست کوچولوی تان باشید

والدین نباید آنقدر خشن باشند که بچه بترسد و مشکلش را بیان نکند. بچه هایی که ازوالدین خجالت می کشند، قدرت ابراز وجود در مقابل آنها را ندارند و بنابراین درموقعیتی که آدم های دیگر هستند، رفتار دیگری را نشان می دهند. اگر پدر و مادرها دربرقراری ارتباط با فرزند شان موفق باشند، به چنین مشکلاتی برنخواهند خورد. چراکه بچه ها از مرجع قدرتشان حساب می برند و اگر آن مرجع بتواند رفتار درست را نشانبدهد، می تواند همیشه شاهد رفتارهای درست فرزندش باشد.

تنبیه ممنوع

بچه ها با دیدن توجه بزرگتر ها شرطی می شوند و رفتارشان را تکرار می کنند. پس اگرکودکی کار اشتباهی می کند، نباید بیشتر به آن توجه کرد، بلکه با کم توجهی باید بهاو ثابت کرد که این راه مناسبی برای جلب توجه نیست. تنبیه اولین گزینه ای است که این والدین ناکام برای تغییر رفتارهای فرزند شان به آن متوسل می شوند. اما اینوالدین نمی دانند که همین تنبیه جدی و برخورد سختگیرانه، یکی از دلایل تکرار اینرفتارهای مخرب است و در واقع می تواند این رفتارها را در کودکان تقویت کند. ترسمضاعف به تقویت رفتار در بچه ها منجر می شود. اگر والدین او را تهدید کنند وبگویند که در صورت انجام این کار تنبیه می شوی، باید انتظار دیدن دوباره آن رفتاررا داشته باشند.

نگذارید دیگران او را تربیت کنند

گاهی والدین تمام تلاش شان را برای نشان دادن واکنش درست به اشتباهات بچه ها انجام می دهند، اما ناآگاهی اطرافیان و دخالت های شان، کنترل شرایط را برای شان دشوار می کند.اما نباید فراموش کرد که کنترل رفتار های دیگران، به تسلط والدین بستگی دارد. آنهامی توانند با حرف یا رفتار به دیگران بگویند که حق مداخله در نظام تربیتی آنها راندارند و همراه با احترام، برای شان توضیح دهند که فرزندشان به چه دلیلی این رفتاررا نشان می دهد و بهترین واکنش به کارهای او چیست.

اخطار قبلی ندهید

گاهی حساسیت والدین به این رفتارها دامن می زند. آنها به خاطر نگرانی های خودشان،قبل از آنکه اتفاقی بیفتد بچه را از بعضی از کارها منع می کنند و می گویند مبادافلان کار را انجام دهی. اما کودکی که از این طریق به حساسیت والدینش پی برده،مخصوصا آن کار را می کند. کودک بر اساس رفتار پدر و مادرش، باید فرض را بر اینبگیرد که امکان بروز رفتارهای مخرب در مهمانی وجود ندارد. اما اگر والدین از قبلبه او اخطار دهند و بگویند حق انجام چنین رفتاری را نداری، ذهن کودک به محض ورودبه جمع، به سمت آن رفتار می رود.

تنهایی را از او بگیرید

گاهی بچه ها برای جلب توجه والدین نیازی را بیان می کنند. برای مثال بدون آنکهگرسنه باشند غذا می خواهند یا مرتب به دستشویی می روند. والدین باید بدانند که چرافرزندشان سراغ چنین رفتاری می رود. شاید در جمع شلوغ بزرگتر ها، او به دنبال یک همبازی است. پس پدر یا مادر می توانند با فهمیدن این نیاز، با بچه بازی کنند. آنهانباید انتظار داشته باشند که در این شرایط فرزند شان مثل یک بزرگسال برخورد کند ودر جمعی که هیچ سرگرمی ای برایش وجود ندارد، ساعت ها آرام و بی صدا بنشیند. شایدبهتر باشد والدین با نمایش یک فیلم کارتونی یا آوردن اسباب بازی هایی که کودک باآنها سرگرم می شود، فضای مهمانی را برای او هم دلپذیر کنند، تا دیگر فرزندشان برایجلب توجه آنها، به این رفتارهای جایگزین دست نزند.