ﺳﺧﻧﺎن اﺷو در ﻣورد ﻣرگ و زﻧدﮔﯽ

[negar]

ﻧﯾﺎز ھﺎی زﻧدﮔﯽ ﺗو را وادار ﻣﯾﮑﻧد ﮐﮫ ﺑﮫ ﺑﯾرون ﺣرﮐت ﮐﻧﯽ، اﮔر ﺑﺧواھﯽ ﺑﮫ درون

 

ﺑروی،

ﻣوﺿوع اﺳﺎﺳﯽ ﻣورد ﺗوﺟﮫ ﺗو ﺑﺎﯾد «ﻣرگ» ﺑﺎﺷد.

 

ﻓﻘط زﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ از ﻣرگ ھوﺷﯾﺎر ﺷوی، ﻣﯾﺗواﻧﯽ ﻧﯾﺎزی را ﺧﻠق ﮐﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ درون ﻧظر ﮐﻧﯽ،

 

ﺗﻔﺎوت اﻧﺳﺎن ﺑﺎ ﺣﯾوان آن اﺳت ﮐﮫ اﻧﺳﺎن آﮔﺎه اﺳت ﺑﮫ اﯾﻧﮑﮫ ﺧواھد ﻣرد

 

وﻟﯽ ﺣﯾوان ﺑﮫ اﯾن ﻧﮑﺗﮫ آﮔﺎه ﻧﯾﺳت.

 

از ﻣرگ ﻧﺗرس، ﻓﻘط آﮔﺎه ﺑﺎش ﮐﮫ ﻣرگ ﻧزدﯾﮏ و ﻧزدﯾﮏ ﺗر ﻣﯽ آﯾد

 

و ﺗو ﺑﺎﯾد ﺑراﯾش آﻣﺎده ﺑﺎﺷﯽ.

 

ﺑرای ﺑدﺳت آوردن زﻧدﮔﯽ، اﺑﺗدا ﺑﺎﯾد ﻣرگ را ﺑﯾﺎﻣوزی و ﺑﺎ ﻣردن ﺗن ﺟﺳﻣﺎﻧﯽ،

 

ﺑﮫ زﯾﺳﺗن در ﺣﯾﺎت اﻟﮭﯽ ﻣﯾرﺳﯽ.

 

ﻟﺣظﮫ ای ﮐﮫ ھوﺷﯾﺎر ﺷوی ﮐﮫ ﺗو ﺧواھﯽ ﻣرد و ﺑداﻧﯽ ﮐﮫ ﻣرگ ﯾﻘﯾن اﺳت،

 

ﺗﻣﺎﻣﯽ ذھﻧت ﺷروع ﻣﯾﮑﻧد ﺑﮫ ﻧظر ﮐردن در ﺑﻌدی ﻣﺗﻔﺎوت.

 

ﺧﺎﻧﮫ، ﭘول و ﻣﺎﺷﯾن ﻓﻘط ﺑرای ﺗو رﻓﺎه ﻣﯽ آورﻧد، از ﻣرﮔت ﺟﻠوﮔﯾری ﻧﻣﯾﮑﻧﻧد.

 

در زﻧدﮔﯽ ﻣﻣﮑن اﺳت ﻓﻘﯾر ﯾﺎ ﺛروﺗﻣﻧد ﺑﺎﺷﯽ، وﻟﯽ ﻣرگ ﺑراﺑر ﮐﻧﻧده ای ﻋظﯾم اﺳت.

 

روی ﻣرگ ﺗﻌﻣق ﮐن، وﻟﯽ آن را از ﺧودت دور ﻧدان، ﻣرگ ﻣﯾﺗواﻧد ھﻣﯾن ﻟﺣظﮫ ﺑﻌد ﺑﺎﺷد.

 

اﮔر ﻣرﮔت را ﺑﮫ ﺗﻌوﯾق ﺑﯾﻧدازی ﻧﻣﯾﺗواﻧﯽ روﯾش ﺗﻌﻣق ﮐﻧﯽ،

 

اﮔر ﺑﮕوﯾﯽ ﺳﯽ ﺳﺎل دﯾﮕر ﺑراﯾت اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺗد،

 

آﻧﮕﺎه دﯾﮕر ﺑﮫ ﻓﮑر ﮐردن در ﻣوردش ﻧﯾﺎزی ﻧداری،

 

ﺑﺎ ﺧود ﻣﯾﮕوﯾﯽ زﻣﺎن زﯾﺎدی اﺳت و ھﻧوز ﺧﯾﻠﯽ وﻗت دارم، اﯾن ﺣﻘﮫ ی ذھن ﺗوﺳت.

 

در زﻧدﮔﯾت ﺑﮫ ﺧﻠق ﻣﻌﺎﻧﯽ ﺟدﯾد، ﺑﯽ ﻣﻌﻧﯽ و ﻣﺻﻧوﻋﯽ ﻧﭘرداز.

 

اﻧﺳﺎن ﻓﻘﯾر ﭼﯾزھﺎی زﯾﺎدی ﺑرای ﺑدﺳت آوردن دارد و ھﻣﯾن ﺑﮫ زﻧدﮔﯾش ﻣﻌﺎﻧﯽ ﻣﺻﻧوﻋﯽ

 

ﻣﯾﺑﺧﺷد